Ένα μικρό αγόρι είδε την πινακίδα και μπήκε στο κατάστημα ρωτώντας:
«Πόσα χρήματα θέλετε για να μου δώσετε ένα κουτάβι»;
Ο ιδιοκτήτης απάντησε πως κόστιζαν από 500 έως 200 ευρο.
Ο μικρός, βγάζοντας ελάχιστα χρήματα από την τσέπη του είπε: »
Μπορώ τουλάχιστον να χαζέψω λίγο τα κουτάβια»;
Το ένα από αυτά κούτσαινε.
Τότε ο μικρός ρώτησε: «Τι έχει αυτό το κουτάβι και κουτσαίνει»;
Ο ιδιοκτήτης του εξήγησε πως το κουταβάκι είχε γεννηθεί με πρόβλημα στο γοφό και πως θα έμενε έτσι σε όλη του τη ζωή.Ο μικρός ενθουσιασμένος είπε στον μαγαζάτορα: «θέλω να το αγοράσω» του φώναξε αποφασιστικά.
Ο άντρας γέλασε και του είπε: «Όχι, δεν νομίζω να θέλεις ένα τέτοιο κουτσό κουτάβι.»…Ο μικρός ήταν περήφανος και του είπε ότι θα προτιμούσε να αγοράσει το κουτάβι έστω και με ευκολίες και θα έκανε τα αδύνατα δυνατά να ξεπληρώσει το χρέος του στον ιδιοκτήτη του pet shop, δίνοντας ένα ποσό κάθε μήνα.
Ο άντρας γέλασε ξανά και είπε: » το κουτάβι αυτό είναι άχρηστο, πραγματικά δεν σου χρειάζεται, ποτέ δεν θα μπορέσει να τρέξει και να παίξει μαζί σου όπως τα άλλα σκυλιά…».
Τότε ο μικρός σήκωσε το μπατζάκι από το παντελόνι του και άφησε να ξεπροβάλλει το αριστερό του πόδι, το οποίο υποστηριζόταν από ένα μεταλλικό σίδερο.
«Όπως βλέπετε, ούτε και εγώ θα μπορέσω να τρέξω και να παίξω μαζί του…επομένως το κουτάβι θα έχει κάποιον που το καταλαβαίνει…».
Ο άντρας δάγκωνε τώρα τα χείλη του μην ξέροντας τι να πει.
Δακρυσμένος, προσπάθησε να χαμογελάσει και είπε: «εύχομαι… όλα τα κουτάβια να βρουν κάποτε ένα ιδιοκτήτη σαν κι εσένα»…
Στην ζωή δεν μετράει το ποιος είσαι αλλά το αν κάποιος σε αγαπά, σε δέχεται και σε εκτιμά γι’ αυτό που είσαι χωρίς όρους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου